വി-സ്താ-രമാം ദൈവസ്നേഹം!
വ-ർണ്ണി-ച്ചീടൊല്ലാ മനു-ഷ്യനാൽ.
താര-ങ്ങൾക്കും-അ-പ്പുറമായ്;
പാതാളത്തിൻ ആ-ഴങ്ങൾ വരെ!
ഏ-ദനിലെ- വൻ പാ-പത്തെ
തൻ പുത്രനാലെ താൻ പോ-ക്കി
അ-ലഞ്ഞിടും തൻ പൈതലെ
പാപം പോ-ക്കി താ-തൻ വീ-ണ്ടു.

ദൈ-വ-സ്നേഹം ഹാ നിർ-മ്മലം!
അത്യനല്പമേ തൻ ശ-ക്തി!
ശുദ്ധർ പാടും-തൻ നൽസ്തുതി
ദൂതർ വാ-ഴ്ത്തി-ടുന്നു എ-ന്നും

കാ-ലങ്ങളോ ഹാ നീങ്ങി പോം!
സിം-ഹാസന-ങ്ങൾ മാ-റിപ്പോകും.
ദൈവ-ത്തെയോ മറ-ന്നു പോം,
പർവ്വ-തങ്ങളോ പാടീ-ടുമേ!
ദൈവ സ്നേ-ഹം സു-നിശ്ചയം,
വീണ്ടെ-ടുപ്പിൻ മാ വൻ സ്നേ-ഹം!
ശുദ്ധർ പാടും തൻ നൽ സ്തുതി,
ദൂതർ വാഴ്ത്തീടുന്നു എ-ന്നും.

ആ-ഴിയോളം മ-ഷിയിനാൽ,
ആ-കാശത്തിലും കുറി-ച്ചിടാ.
മര-ങ്ങളാം തൂ-ലി-കയാൽ,
ലോകർക്കെല്ലാമേ ഏഴു-തിടാ.
ദൈവ സ്നേഹം വർണ്ണിക്കാമോ?
വറ്റിപോകുമേ വൻ ആ-ഴി!
ദിക്കു-കളും കവിഞ്ഞിടും,
തീർന്നു പോകുമേ വൻ വാ-നം!