அழிந்தேபோமோ மானுடம்?
எரியும் புல்லைப்போல்,
சுற்றும் முற்றும் பரவினும்
தயவாய் காக்கிறார்.

இன்னமும் காப்பேன் காத்திடுவேன்,
பாவத்தால் கோபமே,
என் பொறுமை இன்னும் உண்டு
மீட்டிடுவேன் காப்பேன்.

இக்கருணை யார் போற்றுவார்,
மனதுருக்கமும்,
நொந்துள்ளோர்க்கு யார் சொன்னாரோ?
உம் முகம் நோக்கவே.

இப்படியான நாட்களில்,
வந்தும்பாதம் வீழ்ந்து,
மீண்டும் உம்மை கோபமூட்ட,
செல்வோம் பாவ வாழ்க்கை.

தூரே சென்றோம் யாம் விலகியே,
ஆண்டவர் அன்பினின்று,
எஞ்சியுள்ள நாம் பயந்தே
சோர்வால் அயர்ந்தோமே.

கண்டிக்கப்பட்டே மீட்க்கப்பட்டு,
உம் கரம் விட்டகன்றே,
இத்தீயில் யாமும் வீழ்வோமோ?
மாண்டே அழிவோமோ?

அழியும் அவ்வெளிச்சத்தால்,
மற்றோர் அறிவோமே,
உம் தீர்ப்பின் மா அகோரமே,
கண்டவர் உணர்வார்.

நீர் கேளும் பாவியாம் எம் ஓலம்,
உம் செவி சாய்த்திடும்,
பெலவீனரின் குரலே,
மனதுருகியே.

உம் தூய ஸ்வாசம் ஊதியே,
நல் ஒளி ஏற்றிடும்,
காப்பாற்றப்பட்டவராலே நீர்,
மகிமை கொள்வீரே.

ஆமேன்.